فارسی
پنجشنبه 01 آذر 1403 - الخميس 18 جمادى الاول 1446
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

خطبه 140 - خطبه در نهی‌ از غيبت مردم


مطلب قبلی خطبه 139
خطبه 141 مطلب بعدی


نحوه نمایش
متن عربی متن ترجمه
وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است
فِى النَّهْىِ عَنْ غَيْبَةِ النّاسِ
در نهی‌ از غیبت مردم
وَ اِنَّما يَنْبَغى لاَِهْلِ الْعِصْمَةِ وَالْمَصْنُوعِ اِلَيْهِمْ فِى السَّلامَةِ
آنان که از عیوب پاکند و از لطف خدا از گناهان سالمند
اَنْ يَرْحَمُوا اَهْلَ الذُّنُوبِ وَالْمَعْصِيَةِ، وَ يَكُونَ الشُّكْرُ هُوَ الْغالِبَ
شایسته است به اهل گناه و معصیت ترحم آورند، و سرگرم شکرگزار نعمت پاکی‌
عَلَيْهِمْ، وَالْحاجِزَ لَهُمْ عَنْهُمْ، فَكَيْفَ بِالْعائِبِ الَّذى
باشند، و این شکر مانع آنان از عیبجویی‌ دیگران شود، چه رسد به کسی‌ که (خود گنهکار است آن گاه)
عابَ اَخاً وَ عَيَّرَهُ بِبَلْواهُ! اَما ذَكَرَ مَوْضِعَ سَتْرِ اللّهِ عَلَيْهِ مِنْ ذُنُوبِهِ
از برادر ایمانی‌ غیبت کرده، و وی‌ را به گناه انجام گرفته سرزنش نموده! آیا توجه ندارد که خداوند گناهی‌
مِمّا هُوَ اَعْظَمُ مِنَ الذَّنْبِ الَّذى عابَهُ بِهِ؟! وَ كَيْفَ يَذُمُّهُ بِذَنْب
بزرگتر از گناهی‌ را که برادرش را به آن ملامت کرده بر او پرده پوشی‌ نموده؟! چگونه دیگری‌ را به گناهی‌ سرزنش
قَدْ رَكِبَ مِثْلَهُ؟! فَاِنْ لَمْ يَكُنْ رَكِبَ ذلِكَ الذَّنْبَ بِعَيْنِهِ فَقَدْ عَصَى اللّهَ
می‌ کند که خود مانند آن را مرتکب شده؟! اگر هم به گناهی‌ مانند آن آلوده نشده در گناهی‌ بزرگتر
فيما سِواهُ مِمّا هُوَ اَعْظَمُ مِنْهُ. وَايْمُ اللّهِ لَئِنْ لَمْ يَكُنْ عَصاهُ فِى الْكَبيرِ
از آن (که عیب جویی‌ است) خدا را عصیان کرده. به خدا سوگند اگر به گناه بزرگی‌ آلوده نگشته
وَ عَصاهُ فِى الصَّغيرِ لَجُرْاَتُهُ عَلى عَيْبِ النّاسِ اَكْبَرُ.
و مرتکب گناه کوچک هم نشده باشد هرآینه این جرأتش بر عیبجویی‌ از مردم بزرگترین گناه است.
يا عَبْدَاللّهِ، لاتَعْجَلْ فى عَيْبِ اَحَد بِذَنْبِهِ، فَلَعَلَّهُ مَغْفُورٌ لَهُ.
ای‌ بنده خدا، در عیبجویی‌ از کسی‌ به خاطر گناهش شتاب مکن، شاید خداوند آن گناه او را بخشیده باشد.
وَ لاتَأْمَنْ عَلى نَفْسِكَ صَغيرَ مَعْصِيَة، فَلَعَلَّكَ مُعَذَّبٌ عَلَيْهِ.
و از گناه کوچکی‌ که خود گرفتار آن شده ای‌ آسوده مباش، که ممکن است به آن گناه عذاب شوی‌.
فَلْيَكْفُفْ مَنْ عَلِمَ مِنْكُمْ عَيْبَ غَيْرِهِ لِما يَعْلَمُ مِنْ عَيْبِ نَفْسِهِ،
بنابراین هرکدام از شما که از عیب دیگری‌ آگاه است، به خاطر عیبی‌ که از خود خبر دارد دست از عیبجویی‌ او بردارد
وَلْيَكُنِ الشُّكْرُ شاغِلاً لَهُ عَلى مُعافاتِهِ مِمَّا ابْتُلِىَ بِهِ غَيْرُهُ.
و لازم است شکر پاک بودن از گناهی‌ که دیگری‌ به آن دچار است او را از دنبال کردن عیب دیگران بازدارد.



پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز



گزارش خطا  

^